Goddelijk bewustzijn

De mensheid bevindt zich in een ascensieproces: het menselijk bewustzijn wordt getransformeerd in een goddelijk bewustzijn. Beperkte opvattingen over het leven worden ingeruild voor een oneindige beleving. Het leven blijkt een spannende uitdaging te zijn om te groeien in bewustzijn. Velen zijn ontwaakt en schonen zichzelf op. Alles wat ons laag in trilling houdt wordt geheeld en losgelaten, zoals vaste overtuigingen en onverwerkt leed. Hierdoor kan het hart opengaan en ons besef van het leven groeien. Maar wat betekent het in de praktijk? Wat kunnen we met een goddelijk bewustzijn in een goddeloze wereld?

We raken verlicht door afstand te doen van oude opvattingen en onverwerkt leed. Het goddelijk bewustzijn kan indalen als er voldoende ruimte in ons is. De eerste groep onder de ontwaakte mens is bijna zover. Wat staat hen te wachten? En wat dient er in de tussentijd nog te gebeuren? Dat is iets waar wij mensen moeite mee hebben: loslaten. Het proces van ascensie druist in tegen hoe wij zijn grootgebracht. Wij kregen te horen dat we onszelf moeten ontwikkelen. Ascensie vraagt juist het tegenovergestelde: loslaten. Niet opbouwen maar afbreken, niet vullen maar lozen. Van alles wat met een menselijk bewustzijn is opgebouwd mag afscheid worden genomen. Steeds minder, tot er niets meer over is van het oude zelf en het oude leven. Dit betekent onder meer dat je bereid moet zijn te offeren. Afstand doen van minder leuke dingen en mensen is eenvoudig, van dierbaren niet.

Wat gebeurt er als het goddelijk bewustzijn binnenstroomt? Je perspectief op het leven verschuift. Alsof je door een opening naar de andere kant gaat; van beperking naar oneindigheid, van dualiteit naar eenheid. Hierdoor valt alles op z'n plek. Je begrijpt alles. Het was een bekrompen perspectief van goed en kwaad, van tegenstellingen en strijd, leidend tot onbegrip, het is een perspectief van liefdevolle eenheid en oneindigheid, leidend tot puur besef. Er is geen belemmering meer, niet in weten, niet in doen. Een ware bevrijding, zo voelt het. Een verandering die zich in een split second voltrekt. In één keer sta je aan de andere kant...

Op dat moment wordt het menselijk denken, het lager denken, uitgeschakeld. Geforceerd nadenken en oplossingen bedenken lukt niet meer. Alsof je tegen een muur oploopt in jouw hoofd als je gaat zoeken. Je kan slechts mee in de stroom van het hoger denken, waarbij de gedachten op het juiste moment als vanzelf opkomen. Niet meer piekeren en puzzelen, maar meegaan in de stroom. Het lager denken dat alles wil weten en controleren, het hoger denken dat geen voorkeur heeft. Daarom moet je jezelf trainen in een staat van neutraliteit, vertrouwen en overgave. Wees altijd bereid de kant op te gaan van het hoger zelf, ook al begrijp je het niet, ook al weet je niet waarom. Niets valt nog ouderwets te sturen, meegaan in de stroom is het nieuwe leven.

En hoe zit het met emoties? Die worden minder gevoeld. Ze stromen als het ware direct naar het hart waar ze oplossen in licht en liefde. Voor destructieve emoties is dus geen ruimte meer. Ook de seksuele lust is getransformeerd in liefde. De behoefte aan fysieke samensmelting verdwijnt naar de achtergrond, alsmede de behoefte aan zware fysieke inspanning. Het bewustzijn is verschoven van het fysieke lichaam naar het lichtlichaam en daar past intensieve inspanning niet bij. Dat zou het bewustzijn weer terugbrengen in het stoffelijk lichaam. Het leven voelt lichter aan. Je bent er, maar ook niet. Meer toeschouwer dan participant. Je weet dat alles in één keer weer anders kan zijn. Geen houvast meer, geen vastigheid meer, geen eeuwig trouw zweren meer. Als het hoger zelf jou de andere kant opstuurt, dan heb je maar te gaan. En dat is oké, want de band is in de energie altijd voelbaar. Fysieke aanwezigheid is in die zin niet meer nodig om happy te zijn. De liefde is voelbaar, waar ter wereld ook.

Alles mag losgelaten worden, inclusief oude gewoonten. De nieuwe "ik" lijkt niet op de oude "ik", waarbij ik tussen vette aanhalingstekens staat. Er is geen ik meer, alleen het leven waar je onderdeel van uitmaakt, de uitdrukking van een enorm bewustzijn. Iets voor jezelf doen voelt wezensvreemd, iets voor jezelf kopen een noodzakelijk kwaad. Het anderen wel zien doen, daar kan je met de pet niet meer bij. Een totaal andere wereld, zo voelt het. Veel mensen in de omgeving kunnen hier niet mee omgaan. Ze begrijpen jou niet meer. Dit betekent een eenzame fase in je leven. Dat is niet erg omdat je vanbinnen gevuld bent met goddelijke liefde, met het gevoel dat alles één en verbonden is. Eenzaamheid en teleurstelling zijn voltooid verleden tijd.

Hoe kan je je te handhaven in een wereld die nog niet zover is? Het voelt alsof er een glazen wand staat tussen jou en de mensen om je heen. Je deelt de fysieke ruimte, je ziet elkaar, maar er is geen verbinding. Je 'connect' niet meer, tenzij mensen zich openstellen voor jouw wijsheid. Dan is er kortstondig contact. Dit geldt ook voor het contact met mensen die wel wakker zijn. Zolang zij nog vastzitten in de dualiteit, en dat is bijna iedereen in de spirituele wereld, is echt contact uitgesloten. Meer licht en liefde is nog geen goddelijk bewustzijn, verzachting nog geen ascensie. Pas bij totale overgave aan de stroom van het leven, als alle strohalmen zijn losgelaten, pas bij de sprong in het louterende vuur en alles is geofferd, inclusief jezelf, doet het eenheidsbewustzijn zijn intrede. Niet eerder.

Wie het hoger bewustzijn belichaamt zit niet langer gevangen in de matrix van het leven op aarde. Neemt het contact met de oude wereld af, aan de andere kant gaat er een poort open. De gordijnen worden opzij geschoven en het onzichtbare wordt zichtbaar. We zijn niet alleen, er zijn ontelbare beschavingen waarmee contact kan worden gelegd. Als de energietrilling maar overeenkomt; die van onvoorwaardelijke liefde. Geen tegenstand of concurrentie voelen, maar nieuwsgierigheid en bewondering. Volledige acceptatie van dat was is, vormt de sleutel naar vrijheid. Een waarin je van de ene verbazing in de andere valt. Een groot verschil met de vooringenomenheid en angst op de oude aarde. De muur van de gevangenis, de kracht van de matrix.

Wat helpt bij het betreden van het multi-dimensionale leven? Het besef dat lineaire tijd niet bestaat. We leven in het hier en nu, meer is er niet. Het verleden is het heden en de toekomst ook. Alles speelt zich hier af. Door jouw vibratie af te stemmen op een gewenste vibratie, kan je door de "tijd" reizen. Zo ook de plaats. Wie een groot bewustzijn heeft, weet dat hij zijn plaats, de plek waar op dat moment zijn bewustzijn op is gericht, altijd kan inruilen voor een andere plaats. Afstand bestaat in de lichtwereld niet. Alles is een projectie; met een knip van de vinger projecteer je een andere omgeving. Dit weet je niet alleen met je hoofd, maar je voelt het tot in het diepste van je wezen. Je bent het: tijdloos en multidimensionaal.

Het leven is perfect, precies zoals het moet zijn, precies zoals het op dit moment moet zijn. Je hoeft alleen maar de loper te volgen die voor je wordt uitgerold. Niet door iemand anders, niet door een vreemde, maar door jouw hoger zelf die iets wil ervaren. Geen oordeel, geen tegenwerping, maar vertrouwen en overgave. Om deze staat van zijn te bereiken, dienen we wel een lange en uitdagende weg af te leggen, één waarop we het oude mogen loslaten: afpellen, afpellen, afpellen, tot er niets meer over is. Dit betekent duizend doden sterven. Wie durft krijgt het oneindig bewustzijn cadeau.  

David Goedhart
schrijver & visionair
www.davidgoedhart.nl