Het Christuslicht ontsteken
Door de kruisiging van Jezus 2000 jaar geleden is het
Christuslicht op aarde gedoofd. Een duistere periode brak aan, waarin wij alle uithoeken van het duistere leven konden onderzoeken en ervaren. Van een leven
zonder Gods licht en liefde. Van oorlog voeren en doden, van
onderdrukken en martelen, van achterstellen en misbruiken. Nu we het diepste dieptepunt hebben bereikt, mag het licht weer ontstoken worden op
aarde. Vraag is hoe...
Wij mensen scheppen de wereld waarin wij leven. Dit
doen we met de keuzes die we elke dag maken. Zijn onze keuzes op liefde
gebaseerd, dan scheppen we een leven van eenheid en harmonie, zijn ze op angst
gebaseerd dan scheppen we een leven vol chaos en tegenstellingen. Willen we in
liefde leven, dan zullen we ons hart moeten openen. Hierdoor krijgt onze liefde de ruimte zich te laten gelden. Maar welke liefde? Liefde kent namelijk
vele vormen en gradaties: van voorwaardelijke liefde tot onvoorwaardelijke liefde.
Liefde die wij mensen op aarde kennen is voorwaardelijke
liefde. Vertonen we gewenst gedrag, dan worden we lief gevonden, vertonen we ongewenst
gedrag, dan niet. Goddelijke liefde daarentegen is onvoorwaardelijk. Wat er ook
gebeurt, Goddelijke liefde IS. Deze liefde oordeelt namelijk niet. Daarom is de interpretatie
van het bijbelverhaal over Adam en Eva ook onjuist. God was niet kwaad en heeft
zijn rug niet naar de mensheid toegekeerd, vanwege een hap van de appel. God
oordeelt niet, maar geeft ons, zijn kinderen, de ruimte om het leven te
ervaren. Ook de harde en duistere kant ervan!
Dankzij de hap van de appel, konden wij de pijnlijke kant van het leven ervaren. Een harde maar noodzakelijke ervaring op onze lange, lange
levensreis. Wie onderdrukt is, zal anderen niet meer onderdrukken, wie vermoord
is, zal anderen niet meer vermoorden, wie misbruikt is, zal anderen niet meer
misbruiken. Die conclusie trekken we, zodra het licht aangaat en wij de
puinhopen van ons leven kunnen overzien. Dit realiseren we ons zodra het hart opengaat en wij de pijn
kunnen voelen die we onszelf en anderen hebben aangedaan.
Het licht keert terug op aarde. We worden bewust van
wie we zijn (belichaming van onze ziel) en wat we hier komen doen (het leven in dualiteit ervaren). En met de liefde in ons hart, kunnen we onszelf en anderen helen. Oude
pijn kan uit ons systeem vertrekken, waardoor we liefdevolle keuzes kunnen gaan maken, keuzes die
een leven in eenheid en harmonie bewerkstelligen. Het Christuslicht zal ons
daarbij helpen, de Goddelijke liefde die altijd is. Dankzij de terugkeer van deze onvoorwaardelijke
liefde op aarde zullen steeds meer mensen hun hart gaan openen.
Vraag is hoe deze energie kan terugkeren op aarde. Wordt
het ons aangereikt of moeten we het zelf doen? Wie het leven als een ervaringsreis
beschouwt, weet dat we het zelf moeten doen. Wordt het licht aangereikt, dan
worden we zelf nooit licht. Komt de liefde uit de lucht vallen, dan worden we zelf
nooit liefde. Daarom klopt de interpretatie van de wederkomst van Christus ook
niet. We worden niet gered of verlost, we moeten het zélf doen, zélf ervaren, zelf ons hart openen, zelf ons licht aansteken.
Opdat we het nooit meer vergeten.
We worden niet aan de hand meegenomen naar de hemel,
we scheppen de hemel zelf met de keuzes die we maken. Zoals aangegeven helpt
het Christuslicht ons daarbij. De warme, zachte en onvoorwaardelijke Goddelijke liefde, waardoor wij ons hart weer kunnen en durven openen. Het verhaal over Jezus in de bijbel geeft aan dat wij mensen het Christuslicht op aarde kunnen
belichamen. Omdat Jezus als Christus veelal beeldspraak hanteerde, is zijn
boodschap lastig te begrijpen. Dit moest ook vanwege de duistere periode die op
ons nog te wachten stond, een tijd waarin wij onwetend moesten zijn en blijven over de lichte kant van het leven.
Nu aan die zware periode een einde komt, mogen de sluiers over zijn boodschap worden opgetrokken. We mogen weer begrijpen wie we zijn, wat we hier komen doen en hoe we het licht in ons kunnen ontsteken. Dat doen we door onszelf een spiegel voor te houden, waarin we onze schaduwkanten kunnen zien, de duistere kanten die geheeld kunnen worden met de liefde uit ons hart en met de alom aanwezige Christusliefde op aarde. Wie zijn hart bewust opent, zal dit zelf voelen. En wie dit voelt, zal nooit meer twijfelen.
In liefde,
David Goedhart